Sábado 14 de noviembre. Dia soleado, con confinamiento perimetral. Decidimos subir a la montaña de delante de casa en familia. Por la tarde doy un paseo por el bosque con Urgell, una amiga.
Las matronas me preguntan como estoy. Les digo que muy bien y activa, que esto va para largo y Quique dice que habrá que esperar. Estamos en la semana 38+2.
Cenamos, jugamos una partida al parchís que gano 😉 y subimos a dormir hacia las 23. Cuento con Arnau, teta para dormir y a las 23.30 ya duerme cuando noto algo que se rompe…he roto aguas?
No lo tengo claro. Me vuelvo a acostar. A los dos minutos, noto como sale mucha agua. He roto aguas.

Aviso a Cesc. Avisamos a las matronas que nos dicen que descansemos, que puede ser largo. Son las 00.00. Aviso a mi hermano que tiene que es el encargado de estar con Arnau, mi hijo de 4 años.

Todos avisados pero con calma. El parto de Arnau fueron 20 horas.

Empiezan enseguida las contracciones. Son muy suaves y llevaderas. Al poco ya bajamos abajo porque empiezo a emitir aaas y oooos a cada contracción y no quiero despertar a Arnau.

También necesito que Cesc me ponga las manos en la espalda para aliviar el dolor.

Lo llevo muy bien y entre contracciones sigo fresca y hablamos.

00.36. Le envio un mensaje a mi hermano diciéndole que cuando se ponga intenso le aviso.

00.36. Le digo que venga, que ya está intenso.

En menos de un minuto he pasado casi de 0 a mil.

Siento que no puedo controlar las contracciones, grito, pido la epidural, digo que me muero, que me parto y que no puedo. Se me activa el neocórtex y recuerdo que son frases típicas de la fase de transición. Estaré ya en el expulsivo? Cesc, llama a la matrona, que venga!

Instintivamente, me desnudo y me siento en el lavabo.

Empiezo a pujar. Estoy pariendo!

Con Arnau hicimos un traslado al hospital cuando estaba de 7cm por agotamiento y me daba miedo que volviera a pasar.

Pero parecia que no! Que en una hora y media estaba en dilatación completa y ya en el expulsivo.

1.35 llega Marga de @equipmudra. Me confirma que está a punto de nacer Lluc. Me ofrece la silla de partos pero no quiero/puedo salir de donde estoy, sentada en el wc.

1 pujo más y sale la cabeza. Qué alivio! Marga me dice que empuje un poquito, que le ayude. Empujo y viene la contracción y oigo a Lluc llorar!

1.43 estoy con Lluc en brazos en el sofá.

Nos pasamos hasta las 6 de la mañana hablando, tomando infusiones…yo no tengo sueño. Estoy feliz.

Benvingut Lluc. Gràcies @equipmudra per acompanyar-nos amb tanta professionalitat i amor, gràcies Cesc per ser-hi, per animar-me a tornar-ho a provar i per confiar tant en la meua capacitat. Gràcies @damagum per la logística ja que gràcies a això ens vam poder entregar al moment. I gràcies Lluc per aquest regal de part!
I a vosaltres, @paramaparto per visibilitzar els parts a casa i per aquesta iniciativa tan bonica i necessària!

Home

#paramaparto #partoencasa #partorespetado #equipmudra #arantxamarenya #naixemenconcient #criançaconcient